Wat doe je als het zo niet langer kan duren ?
Wie kent het niet? Je bent iets begonnen waar je met hart en ziel aan hebt gewerkt. Je beleeft er plezier aan, het geeft energie en voldoening. Alles stroom en lijkt vanzelf te bewegen.
Op een zeker moment merk je dat het vanzelfsprekende er een beetje af is. Je merkt dat het meer energie kost in plaats oplevert. Dat is het moment om extra alert te zijn. Ook jouw energievaatje is niet onbeperkt.
Je begint met een baan waar je helemaal op je plek bent. Elke dag ga je met een glimlach naar huis. Je investeert in een vriendschap of liefde dat zorgt voor de vervulling van je hart. Het maakt dat je leeft!
Dit is een spel van beweging, een soort kettingreactie. De bal beweegt zich, die weer een andere bal doet rollen. Waardoor een blokje omvalt, dit blokje zet een tandwiel in beweging. Er zoeft een mannetje omlaag.
Op een zeker moment stopt dit spel, er valt een gaatje of er is alleen nog beweging als je er een flinke duw tegen aan geeft. Dit kost kracht. Op zichzelf geen probleem, want dat je sterk bent dat wist je al lang.
Als je verder komt in dit proces merk je dat er steeds meer kracht nodig is om het spel in beweging te zetten. Zoveel dat het te veel van je vraagt. Wat sprankelend begon wordt noeste arbeid.
Er is niets wat altijd vanzelf zal blijven gaan. In elk spel komt er vroeg of laat een dood moment. Een moment waar je door heen moet. Een moment waarop je jezelf kunt overwinnen.
De energie weer naar je terug laten stromen…
Het vlammetje in jezelf laten branden. Je kunt drastischer stappen zetten. Er mee stoppen, iets anders beginnen… Afscheid nemen, altijd heel kwetsbaar.
Sommigen stellen die dit zo lang mogelijk uit. Het vraagt moed om je verlies te nemen. Stil te staan bij de emoties die dit oproept. Hoe pijnlijk kan dit zijn?!
Dit noemen we HARTZEER. Het is een gifbeker die leeggedronken moet worden. Hoe doe je dat? Neem je steeds een klein slokje? Of kies je ervoor de beker zo snel mogelijk weg te klokken?
Pas als ie leeg is weet je hoe dodelijk het was. Zal het meevallen? Had je eigenlijk last van het lijden dat je vreesde? Hoe dan ook de beker moet leeg, de confrontatie uit de weg gaan is geen optie. Uitstel van executie?
Zo’n moment kan voelen als een kantelpunt, als een moment van de waarheid. Hoe spannend is dat?!
Gaat dit verhaal over jou? Wat is de eerste stap die kunt zetten om dit proces vorm te geven?
Probeer in balans te blijven. En als je dreigt te vallen, of er zelfs finaal door omkukelt, zorg dan goed voor jezelf. Kijk wat jij nodig hebt om jezelf te hervinden…
Dit is een moment waar je door heen komt als je er niet voor wegvlucht. En troost je met de gedachte dat dit een algemeen menselijke ervaring is. Je buurman heeft ook, je collega en ook die vriendin al ontkent ze het stellig.
Je bent in goed gezelschap!
Dit verhaal gaat ook over mijzelf… Het heeft mij getroost het kunnen schrijven.
