Over de brug komen
Daar stond ik dan. Dwars door een plensbui naar het klooster getogen. Mijn regenpak had voor het grootste deel zijn werk gedaan, maar helemaal droog had ik deze reis niet doorstaan.
‘Je bent binnen’ zei de portier toen ik mijn vouwfiets druipend neerzette in de vestibule.
Waarom ging ik daar heen?
De Abdij van Egmond is voor mij de plaats om te oefenen in verbonden te leven. Verbinding met de medemens, met mijn taak in het leven. Verbonden zijn met de tijd waarin we leven. En, niet onbelangrijk, verbinding maken met de toekomst waar we naar op weg zijn.
Het is voor mij een soort van vluchtheuvel waar ik mezelf kan opladen.
Verbinding. Sommige mensen vinden het een ontzettend cliché woord, voor andere mensen is het er nooit genoeg. Voor mij is het een heel belangrijke waarde in het leven waardoor ik me staande kan houden. Het is mijn reddingsboei.
Wanneer heb ik het gevoel een topervaring? Precies… dat is het moment waarop ik me verbonden voel mezelf, de wereld om me heen of de medereiziger die net op dat moment mijn pad kruist.
Als je over een brug gaat laat je het ene los en ben je op weg naar andere. Dat is wat verbinding voor mij spannend maakt, je trekt draden tussen de verschillende delen in je leven.
Het is een spannend moment voor me om deze stap te zetten. Het voelt delicaat aan om mezelf op deze manier uit te spreken. Hier voor te gaan staan.
Om te laten zien hoe belangrijk verbinding voor mij is heb ik deze keuze gemaakt. Het gaat er niet om dat ik hiermee een statement wil maken, het is geen prestatie… Het voelt veel meer als iets kwetsbaars en stekeligs.
Waar heb ik voor gekozen?
Eind mei is mijn proefperiode begonnen om oblaat te worden aan Abdij van Egmond. Wat is een oblaat? Als oblaat zoek ik naar een manier om de waarden van het klooster te integreren in mijn dagdagelijks leven in Amsterdam.
Wat zijn die waarden? Ik zoek naar manieren om stilte in mijn stadse leven een plek te geven. Benedictijns leven gaat om luisteren, het luisteren naar elkaar en luisteren naar je hart.
Vanaf het eerste moment dat ik er aankwam is de Abdij van Egmond voor mij een plek geweest waar ik me een soort thuis voel. Het ritme van het klooster doet me goed, ik haal er energie uit. Energie is voor mij een belangrijk onderwerp, ik heb er zelden te veel van.
Vanuit de Benedictijnse levensovertuiging is het belangrijk mezelf te blijven ontwikkelen… Als volgeling van Benedictus werk ik eraan om een gemeenschap te maken in mijn eigen buurt. Mezelf te verbinden met mijn eigen buurt en de mensen die daar wonen.
Mijn proefperiode duurt twee jaar. Afgelopen zomer hadden we als groep ons eerste vormingsweekend, hierna komen er nog drie van dit soort weekenden. Zoals gezegd, het is voor mij ook een ontdekkingstocht, ik zie uit naar wat het mij gaat brengen.
Ik hoop door dit traject me stimuleert om met aandacht te leven.
Waarvoor ben jij bereid over de brug te gaan? Of verkies je liever je eigen eiland?
